Sieć dostarczania zawartości (CDN) to geograficznie rozproszona sieć serwerów proxy i centrów danych. Jej głównym celem jest zapewnienie wysokiej dostępności i wydajności poprzez rozmieszczenie usług bliżej użytkowników końcowych. CDN-y zaczęły być stosowane pod koniec lat 90. XX wieku jako sposób na zredukowanie przeciążeń internetowych. Dzisiaj obsługują większość treści internetowych, w tym obiekty na stronach, pliki do pobrania, aplikacje, transmisje na żywo, strumieniowanie na żądanie i media społecznościowe. Kluczowe korzyści CDN to zmniejszenie kosztów przepustowości, poprawa szybkości ładowania stron oraz zwiększenie globalnej dostępności treści.
Węzły CDN są zazwyczaj rozmieszczone w wielu lokalizacjach, często na różnych łączach internetowych. Zaletami takiego podejścia są: redukcja kosztów przepustowości, poprawa czasów ładowania stron oraz zwiększenie globalnej dostępności treści. Liczba węzłów i serwerów tworzących CDN zależy od architektury, niektóre sieci osiągają tysiące węzłów z dziesiątkami tysięcy serwerów w wielu zdalnych punktach obecności (PoP). Inne budują globalną sieć z mniejszą liczbą geograficznych punktów obecności.
Żądania treści są zazwyczaj algorytmicznie kierowane do węzłów, które są optymalne w pewien sposób. Kiedy optymalizuje się wydajność, wybiera się lokalizacje najlepsze do obsługi treści dla użytkownika. Może to być mierzone przez wybór lokalizacji, które są najbliżej w hopach, mają najniższy czas sieciowy od klienta lub najwyższą dostępność serwera. W optymalnym scenariuszu te dwa cele (wydajność i koszt) powinny się pokrywać, ponieważ serwery brzegowe blisko użytkownika mogą mieć przewagę w wydajności lub kosztach.
Większość dostawców CDN świadczy swoje usługi na zróżnicowanym, określonym zestawie PoP, w zależności od żądanej pokrywy, na przykład Stany Zjednoczone, Międzynarodowe, Globalne, Azja-Pacyfik. Te zestawy PoP mogą być nazywane „brzegami”, „węzłami brzegowymi” lub „serwerami brzegowymi”, jako że są one najbliżej użytkownika końcowego.
Istnieje wiele kluczowych korzyści płynących z wdrożenia sieci dostarczania zawartości. Zmniejszenie kosztów przepustowości to jedna z najważniejszych zalet. Operatorzy CDN mogą negocjować niższe koszty przepustowości dzięki dużej ilości danych przesyłanych przez ich sieci. Kolejną istotną korzyścią jest poprawa szybkości ładowania stron. Dzięki rozmieszczeniu treści bliżej użytkowników, czasy ładowania stron internetowych i innych zasobów są znacznie krótsze.
zwiększają również globalną dostępność treści, co jest kluczowe dla firm działających na międzynarodowych rynkach. Dzięki rozproszonym węzłom CDN, treści mogą być udostępniane bez problemów związanych z odległością geograficzną czy przeciążeniami sieci. Ponadto, CDN może również zapewniać dodatkowe usługi, takie jak ochrona przed atakami DDoS, które mogą zwiększyć bezpieczeństwo i stabilność witryny internetowej.
Dostawcy CDN zarabiają zarówno na bezpośrednich opłatach płaconych przez dostawców treści, jak i na danych analitycznych i śledzących zbieranych podczas ładowania skryptów na stronach klientów. Jakiekolwiek naruszenie przepisów dotyczących ochrony danych, takich jak ogólne rozporządzenie o ochronie danych (GDPR) w Unii Europejskiej, może prowadzić do poważnych konsekwencji prawnych. Przykładowo, w 2021 roku niemiecki sąd zakazał używania CDN na stronie internetowej uniwersytetu, ponieważ spowodowało to przekazywanie danych osobowych użytkowników do podmiotów zewnętrznych.
W odpowiedzi na obawy dotyczące prywatności, rozwijają się rozwiązania mające na celu przywrócenie jednolitej obsługi i buforowania zasobów bez udziału stron trzecich. CDN może zapewniać wysoki poziom bezpieczeństwa poprzez integrację z innymi technologiami, takimi jak zapory aplikacji sieciowych (WAF), ochrona przed atakami DDoS i optymalizacja sieci WAN.
Tekst został wygenerowany przy pomocy AI i został sprawdzony przez Dominik Fajferek.